ετσά

(Μ ἐτσά)

επίρρ.

1. (τροπ.) έτσι

2. (αντί για αντων.) τέτοιος

3. (μαζί με το και ως χρονικοαιτιολ. σύνδ.) αφού, επειδή, μια και («ετσά και τό θυμήθηκα» — μια και, επειδή τό θυμήθηκα, Πανώρ.)

4. (ως χρονικοϋποθ. σύνδ.) μόλις, αν («ετσά 'ρθει το παράξενον, θέλουν χαρεί οι εχθροί σου», Σαχλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετσιδά].